İlk İş Günüm: Gerginlikten Sempatiye

 

            Bu yazıyı ilk iş günüm olan bugün kaleme aldım. Ofise girdim boş bir yer buldum oturdum gerginliğimi alsın diye yazmaya başladım. Bu ilk görüşlerim oldu yani. Ayrıca olay yerinden bir yazıydı.

            Saat 08.45 sabahın köründe uyanmış tangur tungur otobüslerde, metroda sallana sallana içim çıkmış şekilde iş yerime geldim. Toplantı odasındayım şu an. Gerginim ve sadece geleceği düşünmekten başka bir şey yapmıyorum.

            Ofise girmeden önce bahçede yeni başlayanlar olarak bir iki kişiyle sohbet etme fırsatım oldu. Gerginliğimi biraz aldı ancak ruhum hala daralıyor. Toplantı masasının etrafında sekiz kişi dizildik eğitim verilecek denildi onu bekliyoruz. Dakikalar geçiyor sessiz bekleyiş sürüyor. Sessizlik oldukça daha çok geriliyorum. Tam karşımda platin saçlı suratsız bir hanımefendi oturuyor. Mimikleri donuk sadece etrafı izliyor. Ben kafamı eğdim sadece yazı yazıyorum. Herkes ne yapıyor bu bıyıklı diyebilir aslında.

            Şimdi bir kişi daha geldi, kaç kişi olacağımız meçhul. İşimizin nasıl işleyeceği meçhul. Demin giren hanımefendi rüzgar gibi geldi. Sandalye nerede, nereye oturayım, biraz çekilir misiniz vs. iyice gerildim.

            Bayağı kalabalık olmaya başladık. Gelen artık yer bulamamaya başladı. Ben de gözlemlerimi neden yazıyorum onu da bilmiyorum. Çok gerginim sadece. Biraz birbirimizle konuştuk ortam sakinledi sürekli şaka yapıyorum. Çok gerildiğimde saçma sapan konuşurum aslında sürekli geyik yaparım. Biraz frenliyorum bu sefer kendimi. Eğitim veren kişi çok sempatik olduğumu beyan etti bana. Herkes aynı anda evet evet dedi. Bu biraz daha gerginliğimi aldı.

            Eğitim gün boyu sürdü. Yazının başından beri gerginim derken aslıda bu gerginlik bu işi becerebilir miyim korkusu olduğundan. Eğitim gayet yoğum geçti. Biraz kafamdan duman çıkmadı değil. Ayrıntılı bir eğitimdi

            Demin suratsız dediğim hanımefendi gayet samimi sempatik bir hanımefendi oldu. İlk söylediklerim için özür dilerim. İlk görüştü o, insan sarrafı değilim. Etrafına yuvarlak yaptığımız masanın arka sırasında kalan bir beyefendiden kıl kaptım sadece. Çok ukala ve bayağı konuşuyordu kendisi. Eğitimi veren şahsı bir ara konuşturmadı bile. Ben göz devirdikçe yanımda ki bana bakıp güldü durdu.

            Köşede sessiz duran iki kişi vardı onlardan biriyle muhabbet etme şansım oldu. Tatlı bir köpekleri varmış puddle. Fotoğrafını bile gösterdi. Masaya tamamen hakim olan bir hanımefendi vardı o gayet sempatikti ancak demin ki ukala için söylediklerim onun için geçerli değil. Gayet konuşkan biriydi. Karşımda oturan platin saçlının yanında sürekli bilgisayarım bozuldu maili açamadım diyen biri vardı.

            Bir ara klima konuşuldu. Açarız açmayız yanarız yanmayız diye. Garipti… Hepimiz robotlar gibi programlandık. Çalışmaya hazırız. Başaracaksın Emirhan bu iş senin hayatını değiştirecek. Her şey çok güzel olacak. Bir şekilde tutunacaksın. Ekip arkadaşlarım gayet makul sevecen insanlar beraber, onlar kendileri yarış atı gibi hissetmedikleri sürece, el ele verip bu şirketin altını üstünü getireceğiz.